Langzaam spreken voor een snellere verwerving
Je tempo vertragen? Dat klinkt zo tegenstrijdig. Je wilt vlot en actief bezig zijn, zodat de leerlingen alert blijven en niet indutten. Maar het vertragen van je spreektempo is, zeker als taaldocent, juist een manier om meer succes te oogsten.
Spreektempo vertragen voor duidelijkheid
Wanneer je langzaam spreekt, articuleer je veel duidelijker dan wanneer je een normaal spreektempo aanhoudt. Je bent zelf namelijk meer bezig met wat je zegt en daardoor laat je de woorden duidelijk en compleet horen. Het voordeel voor je leerlingen is dat ze je beter kunnen verstaan.
Daarnaast bied je ze ook de ruimte om de woorden tot zich door te laten dringen. Een taalleerder heeft tijd nodig om de betekenis van nieuwe woorden en zinsdelen te achterhalen. De diverse aspecten van de taal zijn nog niet klakkeloos oproepbaar. Ieder woord heeft een bepaalde klank en een taalleerder realiseert zich eerst: "Hé, dit woord heb ik vaker gehoord." Vervolgens moet de betekenis erbij worden gezocht. Het kost een paar tellen voordat de betekenis met de klank is verenigd. Wanneer je in een normaal tempo zou praten, raakt een leerling al snel de draad kwijt. Hij of zij krijgt niet de kans om de betekenissen te achterhalen. En dus moet je het tempo verlagen. Je wilt namelijk niet deze reactie krijgen: ‘Huh?’
Spreektempo vertragen voor verwerving
In TPRS en CI is het gebruikelijk dat de vertaling van een woord erbij wordt gegeven. Rustig wennen aan de taal is het credo. Geen stress.
Maar ook dan is het belangrijk om de leerlingen de tijd te geven deze betekenis in hun brein te koppelen aan de klank die ze hebben gehoord. In het begin is het een heel teer lijntje waarbij klank en betekenis zich met elkaar verbinden. Maar de keren erna dat het woord – of zinsdeel – weer ter sprake komt, verstevigt het lijntje zich. Na een aantal keren zit er een dikke kabel tussen het nieuwe woord en de betekenis en moet je een grote jongen zijn om die nog los te krijgen van elkaar!
Kortom; het woord zit verankerd in het geheugen van de leerling.
Hieruit blijkt opnieuw dat ook herhaling cruciaal blijft bij de verwerving van taal. En op het moment dat de informatie sneller verwerkt wordt, kun je ook je tempo gaan verhogen tot uiteindelijk de normale snelheid van spreken. Je kunt het ze nu en dan vragen: "Gaat het te langzaam? Of te snel?"
Wanneer ze zeggen: ‘We vallen nog net niet in slaap’, dan is het wellicht zaak om er iets meer vaart in te zetten of een variatie aan te brengen in je aanbod. Maar het kan ook zijn dat ze gewoon zin hebben in pauze, dus laat je daar niet teveel door beïnvloeden :-)
Als je goed op je leerlingen let, kun je vaak wel zien of ze begrijpen wat je zegt.
De invloed van het spreektempo op het brein
Taalwetenschappers zijn het erover eens dat constante input niet geschikt is voor ons brein. We pikken af en toe iets op, laten dat op ons inwerken en nemen (tijdens die verwerking) even pauze. Op die manier is het brein in staat de informatie goed op te nemen. Het idee van leerlingen die de hele les goed blijven opletten en alles wat ze horen in hun geheugen opslaan is dan ook niet verenigbaar met hoe het brein het beste werkt.
Ten eerste is het ondoenlijk voor een leerling om alle informatie op te slaan, daarnaast is het volgens sommigen gewoonweg slecht voor het leerproces. De hersenen hebben zogenoemde ‘down time’ nodig om informatie te verwerken en op te slaan. Wanneer je leerlingen deze ‘down time’ niet krijgen en je ze doorlopend nieuwe informatie geeft, zullen ze de informatie na enige tijd gewoon niet meer opnemen.
Door langzaam te spreken vergroot je niet alleen de begrijpelijkheid, maar geef je het brein van je leerlingen ook de kans om alles op te nemen. Ook minder betekenisvolle aspecten van de taal, zoals verbindingswoorden, uitgangen en verbuigingen signaleren ze dan beter en voegen ze sneller toe aan hun kennis.
Het juiste spreektempo vinden
De ‘down time’ vindt tijdens de lessen in feite dus plaats tijdens het spreken, wat betekent dat het tempo echt heel laag moet zijn. En dat lijkt makkelijker dan het is.
Zelfs de meest ervaren taaldocenten hebben moeite om het trage spreken vol te houden. Ze beginnen heel goed, maar al na twee lessen gaat het tempo vanzelf weer omhoog. Hoe komt dat?
Het voelt ongemakkelijk om heel erg langzaam te spreken. Het lijkt te simpel, maar dat komt omdat je zelf precies weet wat je zegt. Wanneer je zelf een vreemde taal gaat leren begrijp je pas goed hoe fijn het is als de zinnen heel langzaam worden uitgesproken. Je moet zoeken naar woorden in je hersenen en dat kost tijd. Dus hoe onnatuurlijk het ook lijkt; vertraag je spreektempo tot een niveau waarop je denkt dat het begrijpelijk is en vertraag dan nog wat meer. Pas dan heb je het juiste tempo te pakken.
‘Langzaamaan’ betekent in TPRS en CI overigens niet alleen maar langzaam spreken, maar ook het recyclen van informatie, het blijven hangen bij bepaalde details in een verhaal en het herhalen van nieuwe taalelementen.
Het blijft een totaalplaatje. Succes!
Comentários